زندگی هیچ نبود،

و به آسانی یک گریه گذشت

کودکی را دیدم که دلش غمگین بود و بدنبال عروسک می گشت

تا که در رویاها

همه دار و ندارش،

قلک بی اعتبارش و دل خسته و زارش

همه را بی منت، به عروسک بخشد

غافل از آینده

زندگی فلسفه ای بیش نبود

که در آن بیزاری، رهنمای همه یاران شده بود

و محبت، افسوس

من خودم را دیدم، آن زمانی که دلم سوخته بود

و تو را می دیدم، بی خبر از من و غمهای دلم

و تو آن عصیانگر،

که نماد همه خوبان شده بود

و سخن از غم یاران می گفت

واپسین لحظه دیدار عجیب

خود نصیحت گوی، من دیوانه شدی

و سخن از رفتن،

سخن از بی مهری

تو که خود می گفتی

خسته از هرچه نصیحت شده ای

حیف از بازی ایام،

دریغ از تکرار...

یادتان باشد

همه قراردادهاراکه روی

کاغذهای بی جان مینویسند...

بعضی ازعهدهاراروی قلب هاهم مینویسیم....

حواست به این عهد های غیرکاغذی هم باشد...

شکستنشان

یک آدم رامیکشد...

ای کاش میشد بعضی حرفها را نشنید٬
بعضی ها را ندید٬
بعضی دردها را پاک کرد٬
بعضی اشک ها را خشک کرد٬
یا اینکه حداقل٬
ای کاش میشد٬ بعضی ها را پاک کرد و از اول نوشت
بعضی ها را باید چند بار نوشت و پاک کرد٬

تا یک کپی درست از آنها در بیاید٬

اما بعضی ها٬

بعضی ها همان بار اول اینقدر به دل می نشینند٬

که دلت نمی خواهد حتی کمی هم کمرنگ شوند٬ چه خواسته پاک!

 1)

Agar nemivazidi

, Neshane jahan

! .. Sakhre bood ..

2)

Maah

, nimi dar aab

! .. nimi neshane TO ..

3)

, Eshgh

Harase gonjeshk

! .. Kenare partgah ..

Mishavad

kami bekhandi

? Be hooze aab

, mikhaham ax begiram

yadegari az roye maah

    روی دیوار

    روی سایه ایـــــ که به جا مانده از تو

    چشــــم می کشم و دهانی که بخندد

    به این همه تنهایی و انتـــظار ...

    این خانه بعد از تو فقـــــط دیوار استـــــ

   و تکه ذغالی که خطــــ می کشد

   نیامدنتـــــــــ را ...

دچار یعنی من

در خط مستقیم ِ

چشمهایت آب و

در دل ِ خاک دفن شدم

تو بدنبال من تشنه ؛

در بیابان ِ فاصله ها

و من همچنان سرابی

که تو را به خود میکشاند

من در دستهای تو بودم

کافی بود زمین را درست در زیز پایت بکـَنی

تا از چشمهء زلالِ محبت سیراب شوی

ولی تو باز از روی من پریدی

به امید ِآب ِ حیات ؛ غرق شدی در سراب خیالت..